معراجی ها

هنگامى که اذان ظهر را شنیدى، وضو مى گیرى و اگر بتوانى به مسجد رفته، نماز تحیّت مسجد را مى خوانى و پس از دخول وقت به این امور مى پردازى:
1ـ با تحقّق زوال، نخست این دعا را مى خوانى:

سُبْحانَ اللّهِ وَ لااِلهَ اِلاَّ اللّهُ، وَ الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لَمْ یَتَّخِذْ صاحِبَةً وَلاوَلَداً،
منزّه است خدا و معبودى جز خدا نیست و ستایش خاصّ خدایى است که نگرفته همسرى و نه فرزندى
وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَریکٌ فِى الْمُلْکِ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِىٌّ مِنَ الذُّلِّ، وَکَبِّرْهُ تَکْبیراً.
و نیست برایش شریکى در فرمانروایى و نیست برایش سرپرستى از خوارى و به بزرگى او را تکبیر گوى.
در روایتى آمده است که امام باقر(علیه السلام) به یکى از یاران خود به نام محمّد بن مسلم فرمود: «بر این دعا محافظت کن، همچنان که از چشمهاى خود محافظت و مراقبت مى کنى».(1)
2ـ آدابى که در همه نمازها وارد شده است، به جاى مى آورى (که در آداب مشترک گذشت).
3ـ نوافل ظهر را به جاى مى آورى که هشت رکعت است (هر دو رکعت به یک سلام).
4ـ در دو رکعت اوّل نافله ظهر، بهتر است در رکعت اوّل سوره حمد و توحید و در رکعت دوم حمد و سوره «کافرون» را بخوانى و پس از نماز، سه بار تکبیر بگویى و همچنین تسبیحات حضرت زهرا(علیها السلام) را مى خوانى و مى گویى:
اَللّهُمَّ اِنّى ضَعیفٌ فَقَوِّ فى رِضاکَ ضَعْفى، وَخُذْ اِلَى الْخَیْرِ
خدایا من ناتوانم پس تقویت کن در خشنودى خود ناتوانى مرا و مهارم را بسوى کار خیر
بِناصِیَتى، وَاجْعَلِ الاْیمانَ مُنْتَهى رِضاىَ، وَبارِکْ لى فیما قَسَمْتَ لى،
بکش و ایمان را حد آخر خشنودى من در زندگى قرار ده و برکت ده برایم در آنچه روزیم کرده اى
وَبَلِّغْنى بِرَحْمَتِکَ کُلَّ الَّذى اَرْجُو مِنْکَ، وَاجْعَلْ لى وُدّاً وَسُرُوراً
و به رحمتت مرا به تمامى آنچه از تو امید دارم برسان و قرار ده برایم محبّت و شادمانى
لِلْمُؤْمِنینَ، وَعَهْداً عِنْدَکَ.(2)
براى مؤمنان و پیمانى در پیش تو.
در دو رکعت بعدى نافله، همان اعمال را جز آن تکبیرات به جاى مى آورى و سپس برمى خیزى، دو رکعت دیگر، نافله ظهر، مى خوانى و تسبیح حضرت زهرا(علیها السلام) و آن دعا را نیز پس از این چهار رکعت مى خوانى. دو رکعت آخر این نافله را میان اذان و اقامه به جاى مى آورى، یعنى براى نماز ظهر اذان مى گویى و سپس دو رکعتِ آخر از نوافل ظهر را به جاى مى آورى و آنگاه اقامه نماز را مى گویى.(3)
5ـ پس از گفتن اقامه مى گویى:
اَللّهُمَّ رَبَّ هذِهِ الدَّعْوَةِ التّامَّةِ، وَالصَّلاةِ الْقآئِمَةِ،
خدایا اى پروردگار این دعوت تام و تمام و نماز برپا شده،
بَلِّغْ مُحَمَّداً صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ الدَّرَجَةَ وَالْوَسیلَةَ، وَالْفَضْلَ وَالْفَضیلَةَ،
برسان محمّد صلى اللّه علیه و آله را به درجه و وسیله و برترى و فضیلت
بِاللهِ اَسْتَفْتِحُ وَبِاللهِ اَسْتَنْجِحُ، وَ بِمُحَمَّد صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ اَتَوَجَّهُ، اَللّهُمَّ
بوسیله خداوند افتتاح نماز کنم و بوسیله خدا کامیابى جویم و به محمّد صلى اللّه علیه و آله رو کنم خدایا
صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَاجْعَلْنى بِهِمْ عِنْدَکَ وَجیهاً فِى الدُّنْیا
درود فرست بر محمّد و آل محمّد و قرارم ده به برکت ایشان در نزد خود از آبرومندان در دنیا
وَالاْخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبینَ.(4)
و آخرت و از مقرّبان درگاهت.
6ـ پس از آن به نماز ظهر مشغول مى شوى و آنچه را که در آداب مشترک گفته شد، مراعات مى کنى و حمد و سوره جز بسم اللّه الرّحمن الرّحیم را آهسته مى خوانى و افضل آن است که در رکعت اوّل بعد از سوره حمد، سوره «قدر» را بخوانى و در رکعت دوم سوره توحید را.(5) در رکعت دوم پس از تشهد و صلوات بر محمّد و آلش مستحب است بگویى:
وَ تَقَبَّلْ شَفاعَتَهُ فى اُمَّتِهِ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ.(6)
و بپذیر شفاعت او را و در مورد امتش و بالا بر درجه اش را
آنگاه برمى خیزى و سه بار تسبیحات اربعه را مى خوانى:
سُبْحانَ اللّهِ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ وَ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَ اللّهُ اَکْبَرُ.
پاک و منزه است خداوند، ستایش مخصوص خداست و هیچ معبودى جز خدا نیست، و خدا از همه چیز بزرگتر است.
و خوب است که در پایان استغفارى نیز اضافه کنى، آنگاه به رکوع و سجود مى روى و بر مى خیزى. رکعت چهارم را نیز به همان نحو انجام مى دهى و تشهّد و سلام مى گویى و نماز را به پایان مى برى. پس از نماز سه بار تکبیر مى گویى و آنگاه تعقیبات نماز را بجا مى آورى.